Einde deze week vielen de C4’s in de brievenbus van de ontslagen medewerkers bij Makro en worden ze ook uitgenodigd bij het outplacementkantoor. Een bittere confrontatie met de realiteit.

Maar wie is er schuldig aan het verlies van 1400 jobs?

Meer dan 40 jaar geleden werd de eerste winkel van Makro uit de grond gestampt. Meteen een schot in de roos. Iedere Belg moest en zou een kaart te pakken krijgen via een zelfstandige of een vereniging.

De tijden veranderden, maar Makro bleef teren op oude recepten. De klanten vonden steeds minder hun weg naar de 6 winkels in België. Gedurende jaren heeft Metro AG geld gepompt in de Belgische tak maar nooit voldoende om deftig te investeren. En wanneer het er écht op aankwam heeft Metro AG België de rug toegekeerd en simpelweg alles verkocht aan Bronze Properties en GA Europe in juni 2022.

Nog geen 3 maanden na de verkoop zou men tot de ontdekking komen dat ze de miskoop van hun leven hadden gedaan en trokken ze naar de rechtbank om in september een gerechtelijke organisatie aan te vragen. Toen al wisten we dat de deuren van Makro definitief zouden sluiten en dat 1400 medewerkers hun job zouden verliezen. Je kan ons écht niet wijsmaken dat Bronze Properties en GA Europe, geen kleine ondernemers, niet vooraf het scenario hebben uitgeschreven met Metro AG.

Door dit scenario uit te schrijven moet Metro AG geen opzegvergoedingen van de medewerkers uitbetalen en kan het Duits beursgenoteerd bedrijf haar handen verder in onschuld wassen. Daarbovenop ligt er zelfs nog een factuur van 6 500 000€ open bij Makro om uit te betalen aan Metro AG. Metro AG schuift dus mee aan in het rijtje van de schuldeisers. In gemeenschappelijk vakbondsfront hebben wij al enkele maanden geleden een brief geschreven aan Metro AG om deze schuld kwijt te schelden – zij hebben die mogelijkheid – om zo meer centjes over te laten voor de andere schuldeisers, waaronder het personeel. Deze brief bleef tot op de dag van vandaag echter zonder antwoord. Tot hier reikt dus de verantwoordelijkheid van de moeder. Je zet je kind op straat en belast het met extra schulden.

De 1400 medewerkers moeten nu aankloppen bij het Fonds Sluiting Ondernemingen om hun dossier in orde te krijgen. 30 500 euro bruto kunnen zij krijgen van het fonds voor de uitbetaling van hun opzegvergoeding. Een opzegvergoeding die bij vele medewerkers véél hoger zou liggen omdat men vele jaren trouwe dienst heeft bij de onderneming. En ondertussen iedere avond een schietgebedje doen dat de curatoren er toch in slagen om zo veel mogelijk geld bij elkaar te sprokkelen.

Kunnen we dit vermijden in de toekomst?

Ja! Metro AG had veel sneller haar verantwoordelijkheid moeten nemen. Medewerkers hebben jaren in onzekerheid geleefd en zagen het schip dag na dag meer zinken. En uiteindelijk kregen ze terug hoop, want er kwam een nieuwe ondernemer, dixit, die “opportuniteiten ziet die ander niet zien”. Het was helaas toneel en ze mochten van september tot einde december het orkestje zijn op de zinkende Titanic. Het is wraakroepend dat een sterke groep zoals Metro AG haar verantwoordelijkheid ongestraft kan ontlopen . Het moet naar de toekomst toe mogelijk zijn dat zo’n bedrijf verantwoordelijk kan gesteld worden voor de uitbetaling van de opzegvergoedingen.

Wij kunnen nu alleen maar hopen dat de loyale medewerkers van Makro terecht komen bij een werkgever die het wel goed met hen meent. Dat verdienen ze!

Kristel Van Damme is sectorverantwoordelijke Retail bij ACV Puls